Eva de Goede over haar snelle rentree na haar polsbreuk

Toen Oranje-captain Eva de Goede (32) begin april in de Euro Hockey League haar linkerpols brak, vreesde ze nog voor deelname aan de Olympische Spelen in Tokio. Afgelopen zondag in de Pro League-wedstrijd tegen België maakte ze haar rentree. Veel sneller dan gedacht.

Met een onderschepping op het middenveld stond De Goede zondagmiddag aan de basis van de 1-0, binnengeschoten door Marloes Keetels. Ze speelde een prima wedstrijd. Het enige dat nog herinnerde aan haar ongelukkige val was de brace om haar linkerarm. Ook tijdens het EK zal ze die dragen.

‘Aan de ene kant is het wel even wennen, hoor’, zei de aanvoerder van het Nederlands team terwijl ze de palm van haar linkerhand bekeek. ‘Die brace loopt door aan de binnenkant van mijn hand. Wanneer ik mijn stick vast heb, voelt dat gek aan. Aan de andere kant geeft hij me juist vertrouwen dat er niks kan gebeuren. Die brace is er om de klappen op te vangen. Bovendien: als ik dat ding niet had gehad, had ik niet kunnen spelen. Dus ik ben heel blij dat hij om mijn arm zit.’

De linkerarm van Eva de Goede wordt beschermd door een brace. Foto: Willem Vernes

Ik dacht dat Tokio voor mij klaar was Eva de Goede

Het bewuste moment van een maand of twee geleden staat nog altijd in haar geheugen gegrift. In de troostfinale van de EHL viel De Goede over de keepster van tegenstander Der Club an der Alster heen en landde ze op haar pols. Strompelend verliet ze het veld, terwijl ze met haar rechterarm haar linkerpols ondersteunde. De tranen stonden in haar ogen.

‘Op dat moment dacht ik dat Tokio voor mij klaar was’, zei De Goede. ‘Vervolgens voorspelden de artsen dat ik rekening moest houden met een herstel van drie maanden. Het zou een race tegen de klok worden. Door het EK had ik sowieso al een streep gezet.’

Sneller dan verwacht herstelde de middenvelder van Oranje, die onlangs de hockeywereld verraste met haar overstap van topclub Amsterdam naar degradatiekandidaat HGC. Wat vooral geholpen heeft tijdens haar revalidatie, is het feit dat De Goede besloot zich te laten opereren. Vier dagen na haar val ging ze onder het mes. Ze had er ook voor kunnen kiezen haar pols in het gips te zetten, maar daarbij liep ze het risico dat ze later alsnog moest worden geopereerd. ‘Dan had ik de Spelen sowieso kunnen vergeten.’

Eva de Goede duelleert met Stephanie vanden Borre van België. Foto: Willem Vernes

Klaar voor het EK

Het eerste teken dat haar herstel wonderbaarlijk snel ging, aldus De Goede, volgde al een paar dagen na de operatie. Ze bleek haar pols alweer te kunnen bewegen. ‘Daarvan was de arts behoorlijk onder de indruk’, zei de 236-voudig international. ‘Op het moment dat je iets veel sneller alweer kunt doen dan gebruikelijk is, geeft dat natuurlijk een hoop vertrouwen. Toen wist ik dat ik de Spelen kon gaan halen.’

De eerste keer dat ze met haar stick in de weer ging, speelde ze met slechts een lichte bal. Vervolgens werd dat een normale bal. Later deed ze mee aan een passoefening. Stap voor stap keek De Goede de situatie aan. Net zo lang tot ze uiteindelijk volledig en pijnvrij meetrainde.

‘De laatste anderhalve week heb ik voluit meegetraind en had ik nergens last van. Toen daalde langzaam het besef in dat ik het EK ging halen. Ik wilde natuurlijk geen risico nemen, want de Spelen zijn belangrijker dan het EK. Maar mijn pols heeft die anderhalve week goed aangevoeld. Ik vind het fijn dat ik deze wedstrijd nog heb kunnen spelen, voordat straks het EK begint. Uit alles blijkt dat ik er klaar voor ben.’