De dag waarop het geduld van Olivier Hortensius werd beloond
Zijn geduld werd enorm op de proef gesteld. Wat moest-ie lang wachten op zijn allereerste interland. Maar zaterdag, in het Wagener Stadion tegen Argentinië (1-1), was het eindelijk zover voor Olivier Hortensius. De spits van Rotterdam debuteerde in Oranje en zette daarmee een krul door een langgekoesterde wens.
‘Ik hoop dat ik in juni een keer mee mag doen. Dat is wel het plan. Eén voordeel. Als het zover is, debuteer ik wel in Nederland met al mijn vrienden en familie.’
Dit zijn uitspraken van Hortensius van bijna drie maanden geleden. Hij moet lachen als hij eraan wordt herinnerd. Want zijn woorden werden waarheid. ‘Ze zitten er allemaal. Een man of dertien. Ik heb iedereen opgetrommeld. Toen ik vanochtend hoorde dat ik mocht spelen, ben ik meteen achter kaarten aangegaan. Zoals Joep Troost daar ook over vertelde. Van een paar jongens van Rotterdam kreeg ik meteen hun kaarten, zodat ik extra familie en vrienden mee kon nemen.’
Hortensius als selfie-maker. Foto: Willem VernesDe trip die in het water viel
We interviewden de 22-jarige spits dus in maart. Toen zag de wereld er voor Hortensius heel anders uit. Hij was toen net terug van zijn eerste Oranje-trip. Een reis naar Australië, die onvergetelijk had moeten worden. Dat werd-ie ook, maar op een totaal ongewilde manier. De trip viel compleet in het water voor de jonge aanvaller. Hij leek op weg naar zijn debuut. In Sydney, of all places. Maar voordat hij de klanken van het Wilhelmus hoorde, spatte die droom uiteen.
De talentvolle Rotterdammer liep een hamstringblessure op. Hij werd goed opgevangen door de groep, maar trainde alleen. Aan de andere kant van de aardbol. Zonder familie. Hortensius voelde zich eenzaam. Zag generatiegenoten debuteren, terwijl hij in het stadion moest toekijken.
Zaterdag was dat anders. Stond hij er wel. Kreeg hij voorafgaand aan de wedstrijd even extra aandacht van iedereen in de spelerstunnel. Een knuffel, een mooi woordje of even een diepe blik in de ogen. Iedereen die het filmpje op Oranjehockey ziet over het debuut van Hortensius weet dat dit hem gegund wordt.
Dit bericht op Instagram bekijken
‘Door die teleurstelling in Australië, voelt dit nog mooier’, zegt de spits na afloop van zijn eerste interland. De feestmuziek van Roxy Dekker en Yves Berendse klinkt door het stadion. Het publiek geniet nog na van de gewonnen shoot-outserie tegen de Argentijnen. ‘Ik heb er zo lang op gewacht. Sinds de zomer zit ik bij de groep. Vanaf dat moment zijn er al best wat wedstrijden gespeeld. Dat ik niet bij de selectie zat voor de Pro League in december, daar had ik wel vrede mee. Zo kan het gaan als je er net bij bent. Maar wat er in Australië gebeurde, deed veel pijn. Ik ging erheen met het doel om mijn debuut te maken. Kwam thuis met een halve hamstring, zonder interlands.’
Natuurlijk moest hij revalideren. Stond uiteindelijk zo’n twee maanden langs de kant. En pakte daarna de draad weer op. ‘Je probeert de bondscoach dan te overtuigen dat je goed genoeg bent om deze selectie te halen. En klopt, er staat dan wel wat druk op. Als je er nu niet bij zit, wordt het richting de toekomst wel heel lastig. Ik ben heel blij dat ik weer een kans heb gekregen. Mezelf een beetje heb laten zien.’
Met teamgenoot – bij Oranje en Rotterdam – Derk Meijer. Foto: Willem VernesDe bijna-droomstart
Zichtbaar was de aanvaller zeker. Hij zorgde er hoogstpersoonlijk voor dat het Wagener Stadion al na 52 seconden op het puntje van de stoel kroop. Zijn vlammende schot spatte uiteen op de handschoen van Tomás Santiago, de keeper van Argentinië. ‘Ik dacht echt dat-ie erin zou gaan’, klinkt het vol ongeloof. ‘Als ik heel eerlijk ben, schrok ik wel een beetje van die kans. Binnen een minuut, in je eerste interland. In een vol Wagener. Later schoot ik nog via de keeper op de paal.’
Zo komt er een einde aan de dag die hij vol spanning begon. Want Hortensius wist dat hij de eerste vier duels van dit Pro League-blok niet zou spelen. Daarna zouden er wellicht kansen komen. ‘Dan sta je toch met een ander gevoel op. En het duurde, door wat twijfelgevallen, ook nog langer dan normaal voordat de groep bekend was. Ik las het in onze WhatsApp-groep, in ons hotel. Ik was natuurlijk onwijs blij. Het ging echt gebeuren.’
Er kan dus een krul door dat langverwachte debuut. Het Australië-verhaal is daarmee ingehaald, besluit de aanvaller. ’Die wond is hierdoor geheeld.’