Eindelijk vakantie voor Sanders & co: ‘Hebben niet geleverd’
Met vijf punten uit twee duels tegen België kende Oranje op papier een prima slot van het gewonnen Pro League-seizoen. Maar wie de ploeg in Antwerpen aan het werk zag, kon de knipperende waarschuwingslampjes moeilijk negeren. Oranje oogt vermoeid na acht interlands in 23 dagen, snakt zichtbaar naar rust en nieuwe energie. ‘Dit was niet ons beste weekend’, gaf aanvoerder Pien Sanders eerlijk toe.
Als Sanders zondagmiddag samen met haar teamgenoten van het veld loopt na de gewonnen shoot-outserie tegen België, ziet ze de bui al hangen. De aanvoerder weet dat er pers op haar wacht, maar alles aan haar houding verraadt: geen interviews, geen camera’s; even geen Oranje meer. Liever was ze linea recta het vakantieleven ingerold.

‘Ik vond dit een lastig weekend om te spelen’, begint Sanders, die net als Sanne Koolen en Renée van Laarhoven geen enkel duel miste in dit Pro League-seizoen. ‘We kregen vorige week te horen dat we de Pro League hadden gewonnen, terwijl we zelf een rustige trainingsweek hadden. Het was een raar programma, waarin we na een aantal drukke dagen in Amstelveen ineens twaalf dagen géén interland speelden. Dit weekend wilden we nog één keer knallen met zijn allen. Gisteren waren we over de hele wedstrijd bezien beter, maar speelden we niet ons beste spel. Dat wilden we vandaag anders doen, maar dat is ons niet gelukt.’
Vermoeidheid in de benen
Op de logische vraag waarom Oranje zondag niet het gewenste niveau haalde, heeft Sanders snel een antwoord. ‘België is sowieso een taaie tegenstander. Maar het had ook te maken met onze focus. De concentratie was niet op het niveau dat je wilt. En ja, de vermoeidheid speelt ook een rol. Het seizoen was lang en intens. Je voelt dat je toe bent aan rust. In mentaal opzicht was dit gewoon een lastige wedstrijd, waarin we niet hebben geleverd. Dit was niet ons beste weekend.’
Sanders zelf was dit seizoen bij Den Bosch in bijna alle 34 officiële wedstrijden van de partij. Alleen in de bekerfinale tegen Tilburg, vlak vóór de EHL, kreeg ze even rust. En in Oranje speelde ze zoals gezegd alle interlands van dit seizoen mee. Dat brengt haar aantal wedstrijden op 49. Ook de Oranje-captain merkt dat een break nodig is om de batterij weer op te laden en het hoofd leeg te maken. De vermoeidheid is voelbaar, fysiek én mentaal.

‘We zijn topsporters, we kunnen veel aan. Maar privé was het voor mij ook een bewogen halfjaar. Dat speelt allemaal mee. Je moet blijven doorgaan, want er wordt van alles van je verwacht. Gelukkig was hockey voor mij ook een fijne afleiding, maar nu moet ik zeggen: ik ben op. Ik snak echt naar vakantie.’
Verbeterpunten richting EK
Als Sanders over iets meer dan twee weken uitgerust terugkomt van haar vakantie in Spanje en Zwitserland, begint de voorbereiding op het EK in Mönchengladbach, dat van 7 tot en met 19 augustus op het menu staat. In Duitsland zou het zo maar eens kunnen dat Oranje in de knock-outfase van het toernooi opnieuw op de Belgen stuit.
‘Daarom wilden we de wedstrijden van dit weekend ook volle bak spelen’, zegt Sanders. ‘Het is sowieso lekker geweest dat we acht wedstrijden in korte tijd hebben kunnen spelen deze maand. Dat voelt al als een soort voorbereiding op het EK. Als we straks weer bij elkaar komen, hebben we nog drie weken voorbereiding waarin we fitter kunnen worden en nog meer de verbinding bij elkaar kunnen vinden. En kunnen we genoeg verbeterpunten uit deze Pro League meenemen.’

Of Sanders ook in Mönchengladbach de aanvoerdersband zal dragen, is nog geen onderwerp van gesprek geweest. Bondscoach Raoul Ehren benoemde de 148-voudig international bij zijn aanstelling tot captain, ook al omdat Xan de Waard – de aanvoerder onder de vorige bondscoach Paul van Ass – vanwege een tijdelijke pauze bij Oranje ontbrak.
‘Het is een geweldige eer om aanvoerder van je land te zijn, maar eerlijkgezegd maakt het me niet zoveel uit wie de band draagt,’ reageert Sanders. ‘Uiteindelijk is het aan de coach, maar niemand heeft een uitgesproken voorkeur. Ik ben het door mijn aanvoerderschap bij Den Bosch inmiddels gewend de band te dragen, maar het maakt me geen ander persoon. Ik ben gewoon mezelf en hoop dat ook altijd te blijven.’