Finalist België is naar Amsterdam gekomen voor de titel

De eerste halve finale van vrijdag tussen Duitsland en België was er één met een rijke historie. De twee landen ontmoetten elkaar dertien maal eerder op het Europees kampioenschap en Duitsland won tien maal. Twee keer waren de Belgen de sterkste en één keer eindigde het duel in een remise (2-2), in de groepsfase van het EK van 2007.

De Duitsers wonnen de laatste twee onderlinge EK-duels: 3-1 in de finale van 2013 en 4-0 in de groepsfase in 2015. Echter, in het meest recente treffen op de HWL in Johannesburg won België afgetekend: 6-1. Het psychologische aspect voorafgaand aan de halve finale was daarmee in het voordeel van de Belgen.

Dat leek zich direct te uiten toen al in de eerste minuut Thomas Briels de openingstreffer op zijn stick had. De aanvoerder miste echter van dichtbij. Duitsland verdiende een corner en de eerste poging was voldoende voor Lukas Windfeder om zijn vierde van het toernooi te maken.

In het tweede kwart bracht Tom Boon België op 1-1. De spits zorgde al voor het meeste gevaar met een paar backhandschoten, maar uiteindelijk was het na een dribbel over de achterlijn dat hij de bal achter Tobias Walter kreeg.

Boon rende halverwege het derde kwart op identieke wijze over de achterlijn. Dit keer gunde hij de kans aan ploeggenoot Sebastien Dockier, die eenvoudig wegdraaide van Max Kaupan en de lange hoek vond. De voormalig speler van Den Bosch weet achteraf zelf niet meer goed hoe hij zijn treffer ging. ‘Ik denk nooit zo na als ik in de cirkel de bal krijg.’

Onder aanvoering van de giftige Christopher Rühr, die telkens de rand van wat mag en niet mag opzoekt, ging Duitsland in de tegenaanval. Marco Miltkau kreeg tot twee keer toe een beste kans op de gelijkmaker. Vincent Vanasch toonde zich echter net als in de groepsfase tegen Nederland zijn wereldklasse, door uit een verslagen positie de push van de Duitse spits van de lijn te duiken. Miltkaus tweede poging belandde loodrecht op de paal. De scherpte ontbrak vaker bij de Duitsers, die onkarakteristiek grossierden in technische fouten.

Ook België was zeker niet foutloos. Het leverde een zeer rommelige slotfase op, waarin Duitsland Walter gewisseld had voor een extra veldspeler. Duitsland profiteerde optimaal van de chaos, toen Benedikt Fürk uit een ogenschijnlijk ongevaarlijk situatie plots scoorde. Zijn klap was droog en niet hard, maar wel in de hoek.

Shoot-outs

De eerste keer dit toernooi moesten shoot-outs uitkomst bieden. De Belgen herstelden zich met verve van de onzorgvuldige eindfase, terwijl de Duitsers aan bleven knoeien. Geen van de vier Duitsers scoorde. Dat was ook de verdienste van Vanasch, maar de mislukte push van Hauke toen hij de Belgische goalie al voorbij was, was tekenend.

Dit EK is de missie van de Belgen duidelijk. Eindelijk willen de Red Lions, die de laatste jaren een imposante opmars maakten, een groot toernooi winnen. In 2013 in Boom, op de HWL van 2015 en in Rio pakten ze zilver. Brons was er op het EK van 2007, ook toen werd Duitsland verslagen. ‘We zijn in Amsterdam voor de titel’, geeft Dockier toe.

‘We hebben de selectie ervoor om goud te winnen. En inmiddels hebben we de ervaring van het spelen van finales. Maar in finales moet je je beste spel spelen én moet het mee zitten. Dat hebben we tot nu toe niet gehad.’ Over de gedroomde tegenstander in de finale is Dockier duidelijk. ‘Ik hoop Nederland. Ik heb drie jaar in Nederland gespeeld en ken een paar van die jongens. En voor de ambiance.’

Duitsland – België 2-2 (1-1)
‘3 Lukas Windfeder 1-0 (sc)
’18 Tom Boon 1-1
’37 Sebastien Dockier 1-2
’59 Benedikt Fürk 2-2

België wint na shoot-outs 0-2.