Freeke Moes en Lisa Post kijken hun ogen uit in de VS

Nog nooit waren Freeke Moes en Lisa Post (20) buiten Europa geweest. Maar na een lange reis arriveerden ze zondag in het Amerikaanse Winston-Salem, na Auckland en Melbourne de derde tussenstop in korte tijd van de Oranje Dames in het Pro League-avontuur.

Op de eerste dag na hun aankomst maakten de twee grote talenten van Oranje-Rood, die deze week net als Kampong-keepster Alexandra Heerbaart voor het Nederlands elftal kunnen debuteren, al meteen kennis met een onderdeel van de Amerikaanse cultuur: de typisch Amerikaanse nieuwsgierigheid. Buiten, op weg om een hapje te gaan eten in de stad, werden de Oranje Dames aangesproken door een paar Amerikanen. Die wilden wel eens wel weten wat dat te betekenen had, al die oranje jassen? Een tikkeltje brutaal was het misschien, maar wel op een vriendelijke manier.

Op de Wake Forest University – waar Nederland zondag om 1.00 uur Nederlandse tijd tegen de Verenigde Staten van coach Janneke Schopman speelt – keken Moes en Post ook al hun ogen uit. Het was alsof ze een andere wereld binnenstapten. Een kleedkamer met persoonlijke lockers, haakjes en lades. Voor iedereen lag een briefje klaar met een welkomstboodschap. Ook in het hotel was het ontvangst warm. Naast de Amerikaanse vlag in de lobby was een andere vlag opgehangen: de Nederlandse.

‘Het is hier echt Amerikaans. Precies zoals in de films’, zegt Post. ‘De mensen. De wegen. De gebouwen. De auto’s. De fastfoodketens langs de weg.’
Moes: ‘Als we het hotel binnenlopen, zeggen alle medewerkers meteen: Hi, hello, how are you? Ze zijn heel vriendelijk en heten ons warm welkom.’

Van het EK onder 18 naar het grote Oranje

Met z’n tweeën gebroederlijk aan tafel in het spelershotel vertellen de twee speelsters van Oranje-Rood over hoe bijzonder het voor hen is dat ze helemaal aan de andere kant van de wereld samen hun debuut voor Oranje zouden kunnen gaan maken. Zes jaar lang spelen ze al in dezelfde teams, bij Oranje-Rood, in de jeugd van Oranje Zwart en in de nationale jeugdelftallen, waarmee ze het EK onder 18 in Cork en het EK onder 21 in Valencia wonnen.

Tegen de aanvaller Moes en de verdediger Post werd vroeger voorafgaand aan selectietrainingen weleens gezegd dat ze elkaar in het veld bij wijze van spreken maar niet op moesten zoeken, omdat ze het elkaar dan alleen maar lastig zouden maken. Ze speelden liever met dan tegen elkaar.

Moes: ‘Lisa is bijna niet te passeren. Ze werkt superhard. Lisa is iemand die je een taak moet geven en die voert ze vol overtuiging uit. Je hoort haar nooit klagen en ze heeft altijd het gas erop. Dat is een ongelofelijke kwaliteit.’

Freeke Moes maakt in de finale van het EK onder 21 tegen België de 0-2. Foto: WorldSportPics/Frank Uijlenbroek

‘Op het veld gooit ze de beuk erin’

Het is mooi om het verschil in persoonlijkheid tussen de twee speelsters te zien. Moes is degene die tijdens het interview vaak als eerst antwoord op een vraag geeft. Ze is impulsiever. Net als in het veld, waarin ze het moet hebben van haar acties.

‘Haar snelheid en haar acties zijn haar grootste kwaliteiten. En ze kan goed druk zetten. Na balverlies duikt ze er meteen bovenop. Het is heel irritant als je tegenover haar staat’, zegt Post. ‘Buiten het veld is ze heel lief. Freeke is heel menselijk. Gevoelig. Ze kan persoonlijk met je in gesprek gaan. Maar op het veld gooit ze de beuk erin.’

Lisa Post in het tenue van Oranje-Rood. Foto: Willem Vernes

Twee van de twintig speelsters in Winston-Salem moeten nog afvallen

Post is terughoudender en denkt langer over haar antwoorden na. ‘Terwijl je dat helemaal niet zou zeggen als je jou in het veld ziet. Dan ga je voorop in de strijd’, zegt Moes. ‘Buiten het veld ben je misschien wat teruggetrokken, maar niet op een verkeerde manier. Gewoon, zoals jij bent. Dat vind ik mooi aan jou. Dat jij altijd dicht bij jezelf blijft en niet meegaat met anderen omdat je denkt dat dat beter is.’

Onbekend is nog of Post en Moes tegen de Verenigde Staten daadwerkelijk hun debuut zullen maken. Twee van de twintig speelsters in Winston-Salem moeten nog afvallen. ‘We hopen natuurlijk dat we mogen spelen. Maar dat we hier zijn, is al supergaaf om mee te maken.’