Hoe de jongensdroom van de Reyenga’s uitkwam in Eindhoven
Mark en Tim Jenniskens. Maurits en Jeroen Hertzberger. In een verder verleden: Ties, Hidde en Hans Kruize. Of Ron en Tim Steens. Allemaal broers die samenspeelden in Oranje. Zij hebben er sinds woensdag twee opvolgers bij. Want Tijmen en Pepijn Reyenga stonden woensdag voor het eerst samen binnen de lijnen bij het Nederlands elftal tegen India (4-1 zege). Het werd een avond om nooit te vergeten.
Het moment was fraai, vlak voor de veldopkomst in Eindhoven. Zoals gebruikelijk zocht elke speler elkaar even op. Een korte succeswens. Een boksje. Stevige highfive. Zo stonden Tijmen en Pepijn Reyenga (23 en 22 jaar) in de smalle spelerstunnel. Tot de Brabantse broers elkaar tegenkwamen. Toen was er even dat langere oogcontact. Hét ging gebeuren. Na de handshake volgde een knuffel. Het besef was daar. Het moment van het interlanddebuut van Pepijn. En dus het eerste moment samen in Oranje.
7 juni 2023 was officieel een dag voor in de plakboeken.
Bij het Wilhelmus stonden ze naast elkaar. Inderdaad, gebroederlijk. Na afloop van de knappe 4-1 overwinning op India kijken ze er op het veld stralend op terug. Tijmen: ‘Daar naast elkaar staan, dat moest gewoon gebeuren. Kon niet anders.’
Pepijn: ‘In dat halletje hadden we het er al even over. Dat we daar bij mijn eerste interland echt voor moesten zorgen.’
Tijmen: ‘Bij Den Bosch stonden we ook altijd naast elkaar in de line-up. Waarom nu dan niet? Inspelen, zelfde verhaal. Dat deden we ook hier weer ‘gewoon’ samen.’
Dit bericht op Instagram bekijken
‘Dit is altijd een droom van ons geweest’, zegt Tijmen. ‘Al jaren hoop je dat dit moment ooit komt. En de laatste tijd heb je door dat het weleens kan gebeuren. Pepijn en een aantal anderen gingen meetrainen bij Oranje en als groep merkten we dat die jongens een kans zouden krijgen van de bondscoach.’ Waar Pepijn woensdag zijn eerste Oranje-minuten maakte, is zijn broer inmiddels niet meer weg te denken uit het Nederlands elftal. Die kwam er in de herfst van 2021 bij en is nooit meer verdwenen. De opkomende verdediger, die fantastisch kan scoopen, hoorde afgelopen winter bij de WK-selectie die brons pakte in India.
Ze hadden een paar rijen aan supporters meegenomen. En die veerden na een dik kwartier op. Hét moment voor de vele familieleden en vrienden. De jongste Reyenga was als middenvelder mee opgekomen en nam een scoop keurig aan, trok naar binnen en beukte raak. Stadion op z’n kop, 1-1. Zijn naam schalde door het stadion.
‘Gemaakt voor de flanken’
‘Ik had me geen beter debuut kunnen wensen’, vertelt de doelpuntenmaker. ‘Natuurlijk kon er nog genoeg beter. Moest ik wennen aan het niveau, de snelheid en de intensiteit. Maar ja, die goal zat er wel lekker in.’ Lachend: ‘Normaal schiet ik nooit, ik pass vaker af. Maar nu stond ik zo lekker in de cirkel, dat ik misschien toch maar even moest uithalen. Ik zag het zelf niet eens goed. Rechterzijplankie, toch?’
Van achteruit keek Tijmen goedkeurend toe. ‘Volgens mij kon je het eerst niet geloven. Het was een supermooie actie, man’, klinkt het met bewondering. ‘Ik zag het gebeuren. We trainen die hoge ballen vaak en hij stond goed. Hij nam de bal heerlijk aan en piste ‘m lekker binnen. Geweldig. Ik ben bij Oranje ook op linksmidden begonnen. Daar zijn wij Reyenga’s voor gemaakt, voor de linker- en rechterflanken. Ik wilde natuurlijk na die goal direct naar ‘m toe. Maar het was ook een beetje gek om echt te gaan sprinten. We moeten nog een paar wedstrijden hè, deze week. Ik heb ‘m daarna wel even opgezocht, hoor.’
Pepijn Reyenga na zijn treffer tijdens z’n interlanddebuut. Foto: Willem VernesCoolingdown als ererondje
Gelukzalig kijken ze in het rond. De tribunes, ook na de wedstrijd nog aardig gevuld. ‘Mooier kan het bijna niet, toch?’, stamelt Pepijn. ‘Dit is wat je wil. Er waren vandaag veel dierbaren van ons bij. Dat maakt het nog specialer. Nu nog een keer op Den Bosch, samen in Oranje. Dat wil ik ook wel meemaken.’
Ze hoeven na het interview niet van het veld af. Ze mogen nog uitlopen. Een coolingdown voor hun eigen fans. Dat is allesbehalve een straf. Het lijkt eerder een ererondje. Guus Meeuwis bezingt hun provincie op de achtergrond. Het overgebleven publiek zingt over De Peel, De Kempen en De Meijerei. De Reyenga’s trekken braaf hun baantjes en landen dan in de armen van hun grootste fans.
Hun ouders.
Vader en moeder Reyenga met hun internationals. Links Tijmen, rechts Pepijn. Foto: Eltjo Reyenga