Hoe Lidewij Welten dankzij haar labrador dribbelkoningin werd

In de slotminuten van de thriller tegen de Engelse vrouwen pielde Lidewij Welten vakkundig naar de hoek van het veld. Een truc die ze als klein meisje dag in dag uit trainde met haar labrador Billie. Een bijzonder verhaal over hoe een dierenvriend uitgroeide tot de beste speelster van de wereld.

Het is een voorrecht om de 159-voudig international in het spelershotel over haar hockeykameraadje te zien praten. De glinstering in haar ogen verraadt haar mooie herinneringen aan haar jeugdvriendin.

‘Wanneer ik uit school kwam, stapte ik meteen op m’n fiets naar het hockeyveld. Daar ging ik pielen met Billie. Billie Jean. Ik had haar vernoemd naar dat liedje van Michael Jackson.’

‘Ik rende met haar over het veld, zoals ik dat nu ook doe’

Met de kennis van nu moet het een bijzonder gezicht zijn geweest. De kleine Lidewij, acht jaar oud toen ze Billie kreeg, begon op de middellijn. Een paar meter daarachter lag haar tegenstander in het gras. Gehoorzamend aan het commando ‘lig’.

Zodra Lidewij uit de startblokken schoot, mocht ze los. Veerde ze omhoog. Sprintte ze vliegensvlug met haar lange pootjes achter haar baasje aan. Haar doel was simpel. Het afpakken van de bal. Ondertussen ging Lidewij op avontuur. Dribbelde ze behendig over het veld. Probeerde ze de bal zo lang mogelijk uit de klauwen van Billie te houden.

‘Op een gegeven moment was Billie helemaal uitgeput’

Welten: ‘Ik rende over het veld, zoals ik dat nu ook doe. Uiteindelijk moest ik mezelf vrij maken voor een schot. Dat deed ik wel voorzichtig. Ik wilde Billie niet raken. Ik moest ver om haar heen draaien om op goal te kunnen schieten. Dat oefenden we keer op keer. Op een gegeven moment was ze helemaal uitgeput.’

Chloë Goossens, medewerker van hockey.nl, maakte het sprookje van dichtbij mee. Ze was Lidewij’s buurmeisje toen de dribbelaar als klein meisje in Valkenswaard kwam wonen. Ze weet niet beter dan dat Lidewij vroeger op het veld van HOD met Billie aan het hockeyen was.

‘In de tuin heb ik geoefend hoe je de bal in de hoek houdt’

Chloë: ‘Vanuit mijn slaapkamer keek ik uit op jullie tuin. Ook daar trainden jullie vaak. Jullie hadden een grasveld met op sommige plekken helemaal geen gras. Pingel daar maar eens op. Dat is hartstikke moeilijk.’

Lidewij: ‘De ruimte in onze tuin was natuurlijke kleiner dan op een hockeyveld. Dus moest ik meer de draai in. In de tuin heb ik geoefend hoe je de bal in de hoek houdt. Wat ik in de laatste minuten tegen Engeland deed, haha. De lange dribbels heb ik met Billie op het veld getraind.’

Chloë: ‘Billie was vaak niet thuis. Als je niet wist waar ze was, was de kans groot dat ze op het hockeyveld rondliep. Jullie hadden ook een gat in het hek geknipt, zodat jullie sneller bij de hockey waren.’

Lidewij: ‘Soms werden we door de club gebeld. Dan zeiden ze: Billie is hier. Oh, zeiden we dan, we komen eraan. Ze was er eerder dan wij.’

‘Jij weet als geen ander hoeveel Billie voor mij betekende’

Chloë: ‘Ze was echt je maatje.’

Lidewij: ‘Ik vond het héél erg toen ze overleed. Dat is 2,5 jaar geleden. Ze is 15 jaar geworden. Jij weet als geen ander hoeveel Billie voor mij betekende. Zij was mijn alles. Zeker in die tijd. Als klein meisje was ik naar een andere school en een andere club gegaan. Dat was soms moeilijk. Ik had bijna geen vriendinnetjes, maar gelukkig had ik Billie.’

Haar ouders namen nooit meer een nieuwe hond. Welten deed dat wel. Sinds een half jaar heeft ze een Franse bulldog, die ze Stitch noemt. Ze is dol op hem. Ze heeft hem zelfs een eigen Instagram-account gegeven.

https://www.instagram.com/p/BXr-_N4l4YV/?taken-by=lolaenstitch

‘Ik heb lang getwijfeld of ik een nieuwe hond moest nemen. Eigenlijk wilde ik het niet, vanwege Billie. Ik vond het zielig voor haar. Bovendien moet ik vanwege het hockey altijd plannen dat mijn nieuwe hond ergens terecht zou kunnen.’

‘Maar ik hou te veel van honden. Toen mijn ouders zeiden dat ze af en toe op hem zouden oppassen, wist ik dat ik er een wilde. Daarna heb ik een gesprek met Alyson gehad. Zij vond het goed. Ik mocht mijn hond desnoods meenemen naar de training. Een dag later ben ik meteen gaan kijken en twee dagen later had ik Stitch.’

Bij Den Bosch trainen met Stitch

Vlak voor de play-offs nam Welten haar nieuwe kameraadje mee naar Den Bosch. Tijdens de training bleef hij achter in de kleedkamer. Daar haalde ze hem na de training meteen weer uit. Ze liet hem het veld op. Even wilde ze met hem pielen. ‘Net zoals vroeger met Billie. Ik denk nog vaak aan haar. Stitch deed enorm z’n best. Ik probeer hem te trainen.’ Lachend: ‘Alleen was Billie veel beter.’

Chloë: ‘Als je in de finale weer aan zo’n rush begint, denk je dan voor mij aan Billie?’

Lidewij: ‘Beloofd. Met de B van Billie.’