Oranje sluit onvergetelijk jaar af met een zeldzame nederlaag

De Oranje Dames hebben hun gouden olympische jaar afgesloten met een zeldzame nederlaag. In het vierde en laatste Pro League-duel in Argentinië werd met 3-2 verloren tegen het gastland, dat twee minuten voor tijd de winnende goal maakte. Het was de eerste keer dat Nederland puntloos bleef onder bondscoach Raoul Ehren.

Een balend Oranje dat van het veld ging. Bijna niet in beeld werd genomen door de camera’s, die gretig de immer passionele Argentijnen opzochten. Die konden hun emoties amper bedwingen na de spaarzame zege op Nederland. Ze sprongen, dansten en huilden. Alsof de olympische titel alsnog een feit was.

Gelukkig was dat natuurlijk niet het geval. Maar de vrij unieke beelden van een verliezend Oranje zorgen wel voor een zuur einde van een onvergetelijk hockeyjaar 2024. De internationals mogen naar huis of met vakantie na een tropenjaar, waarin uiteraard de piek in Parijs lag. Door de zwaarbevochten gouden plak die daar werd veroverd, ging 2024 al als een geslaagd jaar de boeken in. Een jaar waarin Oranje wederom praktisch onklopbaar bleek. Naast vandaag werd maar een van de 24 interlands verloren: het onverwachte pre-olympische Pro League-duel met België (1-2). Een waarschuwing die net op tijd kwam om in Parijs niet meer verrast te worden, al was China daar in de finale – die na shoot-outs werd gewonnen – vervaarlijk dichtbij.

Foto: Worldsportpics/Rodrigo Jaramillo

Winters wonderbal

Maar bij Argentinië was men allerminst onder de indruk van die klinkende cijfers. Bondscoach Fernando Ferrara stipte vooraf heel koeltjes aan dat zijn ploeg bij de eerste ontmoeting het vaakst in de cirkel kwam. Die stoere woorden werden pijlsnel omgezet in daden. Er waren pas vijf minuten gespeeld toen het Argentijnse achttienjarige toptalent Zoë Diaz vogeltje vrij kon intikken, na een aanval over rechts. Een voorsprong die paste bij de eerste tien minuten, waarin Oranje amper in de cirkel kwam.

Nederland leek dan ook met een achterstand de eerste break in te gaan op het snikhete (meer dan dertig graden) blauwe veld. Maar een heerlijke stuiptrekking zorgde ervoor dat Oranje er toch nog een aanval uitperste. Met nog twee seconden op de klok én vanuit een schier onmogelijke hoek flatste Fay van der Elst de gelijkmaker binnen. Het afmaken was knap, maar de pass die de aanval inleidde – een heerlijke crossbal van Mette Winter – was stiekem nog mooier.

Winter was een van de drie speelsters die zaterdag tegen Duitsland nog toekeek en nu weer werd ingezet. Dat gold ook voor Eline Jansen en Rosa Fernig. Emma Reijnen, Imke Verstraeten, Trijntje Beljaars en Elzemiek Zandee bekeken het duel vanaf de tribune en hebben vast ook gezien dat Argentinië zich absoluut niet van de wijs liet brengen door de gelijkmaker. Het was de thuisploeg die de wedstrijd dicteerde en controleerde.

Nederland speelde slordig, trok zich ver terug en kwam voor rust minder vaak in de cirkel dan Argentinië. Het was dan ook oppassen voor Oranje, toen de wereldkampioen van 2010 vier corners op rij kreeg. Maar Anne Veenendaal, zij keerde vandaag terug onder de lat, liet zich niet verrassen door haar Amsterdamse teamgenoot Agustina Gorzelany. Aan de overkant werden de eerste twee corners van Yibbi Jansen gekraakt door de Argentijnse defensie. 

Fay van der Elst viert de 1-1. Foto: Worldsportpics/Rodrigo Jaramillo

Hoe het toch nog vermakelijk werd

Ook in Q3 kwam het enige Hollandse gevaar uit een strafcorner, maar ook Frédérique Matla kon de defensie van Argentinië niet kraken. De Zuid-Amerikanen hielden na de pauze de touwtjes in handen, zonder dat ze heel veel meer creëerden dan Nederland. Het maakte er de wedstrijd niet bepaald spectaculairder op. Het immer trouwe Argentijnse publiek wachtte op het moment dat de wedstrijd in vlam werd gezet. Heel even leek die eer weggelegd voor Pien Dicke, maar het schot van de jubilaris – sinds vandaag goed voor vijftig caps – werd gesmoord.

De pijn van die gemiste kans werd een paar minuten later een stuk groter toen Argentinië twee corners op rij kreeg. De laatste ging in de rebound binnen, via Juana Castellaro die nog nooit eerder had gescoord voor de nationale ploeg. En eigenlijk was die 2-1 achterstand, acht minuten voor tijd, precies wat de wedstrijd en ook Oranje nodig had. Want dat kwam ineens weer tot leven. En hoe. Nog geen minuut na die Argentijnse goal, maakte ook Winter haar eerste treffer in de nationale ploeg. De spits van SCHC scoorde eveneens uit de nastoot van een corner. 

Oranje stond onder Raoul Ehren voor het eerst met lege handen. Foto: Worldsportpics/Rodrigo Jaramillo

Het gaf Oranje nieuwe energie en twee corners via Jansen en Matla. Argentinië stond op breken, maar kwam er nog een keer gevaarlijk uit. En uit die aanval viel de winnende treffer, via uitblinker Maria Granatto die ervoor zorgde dat het feest werd in Santiago del Estero. Nederland gaf achteraf bezien te laat gas tegen de Argentijnen, dat bijna vijf jaar moest wachten op een zege tegen Oranje.

Het was een laatste les in een bizar mooi hockeyjaar. Want ja, dat is het gevoel dat uiteindelijk overheerst. 2024 was een gouden jaar. Eentje om in te lijsten. Daar doet zelfs deze spaarzame nederlaag niets aan af.

Argentinië – Nederland 3-2 (1-1)
5.Zoë Diaz 1-0
15.Fay van der Elst 1-1
52.Juana Castellaro 2-1 (sc)
53.Mette Winter 2-2 (sc)
58.Maria Granatto 3-2