Veenendaal over bizarre omstandigheden en Argentijnse corner

Onweer, regen, wind en bliksem. Facetten die ervoor zorgden dat Oranje pas na drie uur en een kwartier met drie punten het Argentijnse veld afstapte. ‘Ik heb nog nooit zo’n bizarre situatie meegemaakt’, reageert Anne Veenendaal. 

Het Nederlands elftal had wat goed te maken tegen Argentinië. Een dag eerder werd er verloren van de ploeg en dat was na de reeks van 26 ongeslagen wedstrijd weer even wennen. Maar een ding was zeker: dit moest rechtgezet worden. ‘We hebben laten zien dat we de betere ploeg zijn’, klinkt Veenendaal zelfverzekerd.

Maar wat duurde het lang. Na zeven en halve minuut besloot het arbitraire duo de wedstrijd te staken. In de verte was een lichtflits en klonk donder. Dat was voldoende reden om het veld te verlaten. Dertig minuten later verschenen beide ploegen weer binnen de lijnen. Toen de tweede warming-up klaar was en het spel bijna hervat werd, klonk opnieuw de arbitrage. Een nieuwe staking volgde.

De tribunes liepen vanwege het noodweer leeg in Buenos Aires. Foto: Rodrigo Jaramillo

‘Ik wilde maar een ding: doorgaan’

‘Bizar. Dat was het. We hebben lang binnen gezeten met de gedachte dat het niet door zou gaan.’ De wachttijd van de tweede staking bedroeg een uur. ‘We mochten het veld weer op, oh toch niet. Weer wel, weer niet. Weer wel, weer niet. Ik wilde maar een ding: doorgaan.’

Uiteindelijk lukte dat. ‘Toen het onweer een tijdje weg was, zijn we met wat bluf maar gewoon het veld opgegaan.’ Veenendaal liep in haar keeperspak voorop. Haar ploeggenoten waren nog nergens te bekennen toen ze zelf al in de goal stond. Een ding was duidelijk: ze had er zin in. ‘Koste wat kost, deze wedstrijd gaat door. Zo stonden we er in. We hebben zelfs geprobeerd maandagochtend te spelen.’

We mochten het veld weer op, oh toch niet. Weer wel, weer niet. Weer wel, weer niet. Ik wilde maar een ding: doorgaan. Anne Veenendaal

Agustina Gorzelany: het Argentijnse wapen

Toen de wedstrijd normaliter al lang en breed afgelopen had moeten zijn, hervatten de ploegen het duel, dat nog maar zeven en een halve minuut oud was. En het leek mis te gaan voor Oranje, toen Agustina Gorzelany opnieuw – een dag eerder sleepte ze vol de kruising in – Veenendaal passeerde. Dit keer laag, door de benen van de goalie. 

‘Die bal had ik moeten hebben, maar hij ging door mijn benen. Het lijkt een hele makkelijke bal, maar is een van de moeilijkste om te krijgen’, blikt de keepster terug op de tegentreffer. ‘Tijdens de eerste wedstrijd scoorde ze een wereldgoal. Deze treffer had ik moeten voorkomen. Ik sta daar en ik moet die bal hebben. Zo simpel is het.’ Maar gelukkig voor Veenendaal rechtte Oranje de rug en kwam de ploeg via Frederique Matla en Yibbi Jansen gelijk en zelfs op voorsprong. In het eindsignaal deed Kyra Fortuin ook nog een duit in het zakje. Veenendaal bewees vooral in het laatste kwart haar waarde, met een handvol prachtige reddingen. 

De goalie deelt het Oranje-doel op weg naar Tokio vooralsnog met collega Josine Koning. Maar zij kwam dit weekend niet tot spelen toe. Daar wil haar compagnon maar weinig over kwijt. ‘Jos heeft een kleine blessure opgelopen in voorbereiding op deze wedstrijden. Niet heel erg en het gaat prima met haar.’ 

Veenendaal besluit: ‘Argentinië zal vast gedacht hebben: als de wedstrijd niet doorgaat, hebben wij zes punten. Dit was voor beide ploegen een gekke en alles behalve ideale situatie. Wij gingen er beter mee om een hebben terecht gewonnen. We hebben ons gerevancheerd.’ 

Oranje na afloop van het duel met Argentinië. Foto: Rodrigo Jaramillo